[We] perform the cultural work of fitting individuals into categories; yet the active labor that goes into making sex appear dichotomous is generally invisible to the broader society, or at least rarely remarked upon.Wording matters. It doesn’t just affect a person’s willingness to check the box and be counted—it also highlights the existence of those identities. Perhaps if we weren’t so regularly confronted with a simple choice—“Are you male or female?”—our thinking about gender wouldn’t be so binary.To be sure, there (...) are truths about bodies.Yet such truths can be expressed without the notion of sex.Contrary to what many people believe, the classificatory system by which sexes are neatly divided into the two... (shrink)

In contrast to individualistic explanations of social injustice that appeal to implicit attitudes, structural explanations are unintuitive: they appeal to entities that lack clear ontological status, and the explanatory mechanism is similarly unclear. This makes structural explanations unappealing. The present work proposes a structural explanation of one type of injustice that happens in conversations, discursive injustice. This proposal meets two goals. First, it satisfactorily accounts for the specific features of this particular kind of injustice; and second, it articulates a structural (...) explanation that overcomes their unattractiveness. The main idea is that discursive injustice is not the result of biased interlocutors, but of problematic discursive norms. (shrink)

Individuals can do a broad variety of things with their words and enjoy different degrees of this capacity. What moderates this capacity? And in cases in which this capacity is unjustly disrupted, what is a good explanation for it? These are the questions I address here. I propose that speech capacity, understood as the capacity to do things with your words, is a structural property importantly dependent on individuals' position in a social structure. My account facilitates a non-individualistic explanation of (...) cases in which speech capacity is undermined due to speaker's perceived social identity, e.g. episodes of silencing. Instead of appealing to interlocutors' implicit bias against speaker's identity, a structural approach refers to the positions interlocutors occupy in the social structure and the discursive conventions operating upon those positions. I articulate my proposal drawing on the notion of affordances. Each position within a social structure is associated with its own range of speech affordances. Thus, speech capacity is a function of the probability distribution of speech affordances across positions in the structure. (shrink)

Why does social injustice exist? What role, if any, do implicit biases play in the perpetuation of social inequalities? Individualistic approaches to these questions explain social injustice as the result of individuals’ preferences, beliefs, and choices. For example, they explain racial injustice as the result of individuals acting on racial stereotypes and prejudices. In contrast, structural approaches explain social injustice in terms of beyond-the-individual features, including laws, institutions, city layouts, and social norms. Often these two approaches are seen as competitors. (...) Framing them as competitors suggests that only one approach can win and that the loser offers worse explanations of injustice. In this essay, we explore each approach and compare them. Using implicit bias as an example, we argue that the relationship between individualistic and structural approaches is more complicated than it may first seem. Moreover, we contend that each approach has its place in analyses of injustice and raise the possibility that they can work together—synergistically—to produce deeper explanations of social injustice. If so, the approaches may be complementary, rather than competing. (shrink)

This paper builds upon Mary Kate McGowan’s analysis of the mechanisms of harm in conversations (McGowan 2004; 2009). McGowan describes how a speaker’s intervention might constitute harm by enacting what is permissible to do in the conversation thereafter. We expand McGowan’s analysis in two ways: first, we use her account to argue for the potential of interlocutor’s silence, not only speaker’s intervention, to enact harm; second, we introduce a new party into the picture: observers of the conversation. We propose that (...) not only interlocutors who contribute to harm through action, but also those who do so by omission are morally responsible for that harm. We focus on one aspect of conversations: introduction of presuppositions. We argue that when the presupposition is morally problematic (e.g., sexist, ableist, racist, homo-, trans- or xeno-phobic), interlocutors have a moral responsibility to block it. This responsibility comes in degrees, and, importantly, depends on whether the interlocutor’s speech capacity is diminished by the harmful presupposition (i.e. whether the interlocutor is being silenced). Unlike common approaches to harm in speech, which take the unit of analysis to be the speaker-interlocutor relationship, we take as unit of analysis the relationship between the pair speaker-interlocutor and an observer. Problematic presuppositions introduced in conversations can harm observers overhearing these conversations (as well society as a whole), and prevention of such harm motivates our proposal for attribution of responsibility to interlocutors. We proceed as follows. First we review the dynamics of presupposition introduction. Second, we briefly introduce McGowan’s analysis of conversational pragmatics, subscribing to her account that some conversational moves constitute a special type of harm related to oppression, and outline a taxonomy of the pathways through which harm can be inflicted upon observers and the society as a whole. In the third part we articulate our argument that in the cases of presupposition introduction considered here, interlocutors are not merely allowing harm, but actively doing it, and put forward our proposal for responsibility attribution. Finally, we address potential objections, and situate our proposal within a broader project to fight oppressive speech. (shrink)

This article discusses the category of foreigner in the context of academia. In the first part I explore this category and its philosophical significance. A quick look at the literature reveals that this category needs more attention in analyses of dimensions of privilege and disadvantage. Foreignness has peculiarities that demarcate it from other categories of identity, and it intersects with them in complicated ways. Devoting more attention to it would enable addressing issues affecting foreigners in academia that go commonly unnoticed. (...) In the second part of the article I argue that current efforts to make academia a more inclusive environment should address the disadvantages that many foreign academics face. I focus on two senses of foreigner: working and living in a country that is not your country of origin, and being a nonnative speaker of the language in which you work. (shrink)

In this note, my aim is to point out a phenomenon that has not received much attention; a phenomenon that, in my opinion, should not be overlooked in the professional practice of philosophy, especially within feminist efforts for social justice. I am referring to the way in which being a non-native speaker of English interacts with the practice of philosophy.1 There is evidence that non-native speakers are often perceived in prejudiced ways. Such prejudiced perception causes harm and, more importantly, constitutes (...) wrongdoing. As in other cases of prejudiced perception and biased behavior, it would be pretentious and misguided to expect philosophers and the philosophy profession to be free from this vice. There are good reasons to think that this prejudiced perception is bad not only for the persons who are perceived in such a way, but also for the profession, for it might make us miss important things that could improve philosophy in general. I claim we should be more sensitive to this phenomenon, both out of concern for justice, and for the sake of doing better philosophy. (shrink)

We propose an externalist understanding of sex that builds upon extended and distributed approaches to cognition, and contributes to building a more just, diversity-sensitive society. Current sex categorization practices according to the female/male dichotomy are not only inaccurate and incoherent, but they also ground moral and political pressures that harm and oppress people. We argue that a new understanding of sex is due, an understanding that would acknowledge the variability and, most important, the flexibility of sex properties, as well as (...) the moral and political meaning of sex categorization. We propose an externalist account of sex, elaborating on extended and distributed approaches to cognition that capitalize on the natural capacity of organisms to couple with environmental resources. We introduce the notion of extended sex, and argue that properties relevant for sex categorization are neither exclusively internal to the individual skin, nor fixed. Finally, we spell out the potential of extended sex to support an active defense of diversity and an intervention against sex-based discrimination. (shrink)

Is there a choice in sexual orientation? [Wilkerson, William S. : “Is It a Choice? Sexual Orientation as Interpretation”. In: Journal of Social Philosophy 40. No. 1, p. 97–116] argues that sexual desires require interpretation in order to be fully constituted, and therefore sexual orientation is at least partially constituted by choice. [Díaz-León, Esa : “Sexual Orientation as Interpretation? Sexual Desires, Concepts, and Choice”; In: Journal of Social Ontology] critically assesses Wilkerson’s argument, concluding that we still lack a good argument (...) for the claim that choice plays a role in sexual orientation. Here I examine Díaz-León’s response to Wilkerson. I introduce what I call the conceptual act theory of sexual orientation, and argue that even if interpretation were not necessary to constitute sexual desires, it is a necessary element to constitute what we call sexual orientation. However, I conclude that even if we agree that interpretation is involved in sexual orientation, it does not follow that there is a choice involved. (shrink)

I’m at the playground with my baby, and a smiling adult inquires, “Is it a boy or a girl?” Scientific studies show that if I say X, they will see my baby as doing A, being A, feeling A—versus if I say Y.1 They’ll likely make different assumptions about whether my baby is able to climb up the playground structures and sit without support, and they’ll encourage my baby to engage in different activities.2 And of course, they’ll respond to them (...) differently depending on whether they think the baby is a boy or a girl. What do I do if I don’t want that to happen? One way to respond to the question is not to reveal the gender, or rather, to reject the assumption that my baby already has a gender, which is arguably a weird move, breaking out of a smoothly functioning, well-oiled social exchange. Here I want to talk about this weird move: How weird it is? What are some of the reasons to make the move anyway, and what are some of the concerns? (shrink)

The activism we don’t appreciate: Your Honor Kent, my mother is a feminist and votes even if she doesn’t know she’s oppressed Resumen: Broncano mantiene que ocupar una situación de opresión no garantiza la lucidez necesaria para identificar la propia situación como injusta. Esta posición nos advierte que nos vamos a encontrar con casos de personas oprimidas que no tienen conocimiento sobre su situación de injusticia ni una actitud crítica hacia la misma. Lo que me interesa analizar en este comentario (...) es cómo afecta esto a la agencia política de esas personas. La conclusión que quiero evitar es la siguiente: Cuando no escuchamos a alguien que está oprimida pero que no conoce su situación de opresión, no la estamos traicionando como agente política, no la estamos silenciando como posible activista. En este comentario propongo un análisis de las quejas que nos permite escapar de esa conclusión. Las quejas de muchas mujeres han de entenderse como acción política, una acción política que no está necesariamente acompañada de conocimiento sobre la injusticia que sufren. Una vez entendemos sus quejas como activismo, ya no podemos excluir a estas mujeres como sujetos políticos en la lucha contra el sexismo. Este análisis de las quejas nos lleva a concluir que estas mujeres sí que pueden ser traicionadas como agentes políticas, aunque no tengan conocimiento de su situación de injusticia. Las traicionamos cuando no entendemos sus quejas como resistencia. Abstract: Broncano thinks that being oppressed does not guarantee knowing that you are oppressed. This view warns us that we are going to find people who are oppressed and who don’t have knowledge about their oppression nor a critical attitude towards their situation. What concerns me here is how this view affects the political agency of those people. The conclusion I want to avoid is as follows: When we don’t listen to someone who is oppressed but who doesn’t know their position as oppressed, we are not betraying them qua a political agent, we are not silencing them as a potential activist. I propose an analysis of complains that allows us to escape that conclusion. I propose that the complains expressed by many women should be understood as a political action, one that is not necessarily accompanied by knowledge of the injustice they are suffering. Once we see their complains as activism, we cannot exclude these women from the fight against sexism and deny their political agency. Under this analysis, women can be betrayed qua political agents even when they don’t have knowledge of their unjust situation. We betray them when we don’t understand their complains as resistance. Palabras clave: Conocimiento, agencia política, activismo, resistencia, quejas. Keywords: Knowledge, political agency, activism, resistance, complains. (shrink)

This paper brings feminist public health ethics and feminist analytic tools to bear on mainstream medical research. Specifically, it uses these approaches to call attention to several problems associated with “The Placenta Harbors a Unique Microbiome,” a recent study published in Science Translational Medicine. We point out the potential negative consequences these problems have for both women’s health and their autonomy.Our paper has two parts. We begin by discussing the study, which examines the composition of the placental microbiome, that is (...) to say, the communities of microorganisms that live in the placenta. Among other things, this study considers two different relations: a correlation.. (shrink)

We present the system SUBSEXPL used for simulating and comparing explicit substitutions calculi. The system allows the manipulation of expressions of the λ-calculus and of three different styles of explicit substitutions: the λσ, the λse and the suspension calculus. A variation of the suspension calculus, which allows for combination of steps of β-contraction is included too. Implementations of the η-reduction are provided for each style. Other explicit substitutions calculi can be easily incorporated into the system due to its modular structure. (...) The uses of the system include: the visualization of the contractions of the λ-calculus in de Bruijn notation, and of guided one-step reductions as well as normalization via each of the associated substitution calculi. Many useful facilities are included: reductions can be easily recorded as text files, LATEX outputs can be generated and several examples for dealing with arithmetic operations and computational operators such as conditionals and repetitions in the λ-calculus are available. The system can be executed over Emacs using the x-symbol mode in such a way that λ-terms and terms of the explicit substitutions calculi are represented in its natural syntax avoiding the necessity of repeatedly generating LATEX outputs. The system has been of great help for systematically comparing explicit substitutions calculi, as well as for understanding properties of explicit substitutions such as the Preservation of Strong Normalization. In addition, it has been used for teaching basic properties of the λ-calculus such as: computational adequacy, the usefulness of de Bruijn's notation and of making explicit substitutions in real implementations. (shrink)

When proponents of cognitive externalism (CE) turn to empirical studies in cognitive science to put the framework to use and to assess its explanatory success, they typically refer to perception, memory, or motor coordination. In contrast, not much has been said about reasoning. One promising avenue to explore in this respect is the theory of bounded rationality (BR). To clarify the relationship between CE and BR, we criticize Andy Clark's understanding of BR, as well as his claim that BR does (...) not fit his version of CE. We then propose and defend a version of CE—“scaffolded cognition”—that is not committed to constitutive claims about the mind, but still differs from mainstream internalism. Finally, we analyze BR from our own CE perspective, thereby clarifying its vague appeals to the environment, and argue that cognitive internalism cannot explain important aspects of the BR program. (shrink)

The past decade has seen an explosion of work on calculi of explicit substitutions. Numerous works have illustrated the usefulness of these calculi for practical notions like the implementation of typed functional programming languages and higher order proof assistants. It has also been shown that eta-reduction is useful for adapting substitution calculi for practical problems like higher order unification. This paper concentrates on rewrite rules for eta-reduction in three different styles of explicit substitution calculi: λσ, λse and the suspension calculus. (...) Both λσ and λse when extended with eta-reduction rules, have proved useful for solving higher order unification. We enlarge the suspension calculus with an adequate eta-reduction rule which we show to preserve termination and confluence of the associated substitution calculus and to correspond to the eta rules of the other two calculi. We prove that λσ and λse as well as λσ and the suspension calculus are non-comparable while λse is more adequate than the suspension calculus in simulating one-step beta-reduction. After defining the eta-reduction rule in the suspension calculus, and after comparing these three calculi of explicit substitutions , we then concentrate on the implementation of the rewrite rules of eta-reduction in these calculi. We note that it is usual practice when implementing the eta rule for substitution calculi, to mix isolated applications of eta-reduction with the application of other rules of the corresponding substitution calculi. The main disadvantage of this practice is that the eta rewrite rules so obtained are unclean because they have an operational semantics different from that of the eta-reduction of the λ-calculus. For the three calculi in question enlarged with adequate eta rules we show how to implement these eta rules. For the λse we build a clean implementation of the eta rule and we prove that it is not possible to follow the same approach for the λσ and λsusp. (shrink)

RESUMEN Se aborda el pensamiento de E.M. Cioran desde la perspectiva de un sinsabor vital denominado sentimiento de muerte. El término, aunque aparece solo en su primer escrito, es transversal a toda su obra, puesto que para el autor los seres humanos nos intuimos como posesos de la muerte en cada momento de nuestra existencia. Esto cambia el tono normal de la vida, al poner frente a la persona una realidad carente de sentido y dominada por circunstancias radicales y limitantes (...) como el dolor y la agonía, que culmina en una atmósfera gobernada por la intuición trágica de la vida. ABSTRACT The article addresses the thought of E.M. Cioran from the perspective of that vital uneasiness known as the sentiment of death. Although the term appears only in his first book, the idea cuts across his entire work given that, for Cioran, human beings intuit themselves as possessed by death at every moment of their lives. When persons are faced with a meaningless reality, dominated by radical and limiting circumstances such as pain and agony, the whole tenor of life changes until it becomes a tragic intuition of life. (shrink)

Fenomenologia della percezione (1ª ed. 1941, 2ª ed. 1961) è, a mio parere, un libro fondamentale, che ci può orientare in modo decisivo davanti alla dialettica idealismo - realismo (60). Infatti, il principio di immanenza, da Cartesio a Gadamer, si basa su una sbagliata e gratuita descrizione del punto di partenza della conoscenza. In questa concezione, la conoscenza partirebbe da una materia informe, o un polverone di elementi che deve essere organizzato in qualche modo dal soggetto. L’esperienza ci dà la (...) molteplicità, e l’unità non può venire che dal soggetto. Ora, qual’è l’esperienza sulla quale si basa questa asseverazione? Nessuna, ovviamente, ed p. Fabro si incarica di provarlo fino alla stanchezza nelle 400 pagine che compongono la sua colossale opera. Il punto di partenza dell’idealismo non è per niente fuori discussione, e per convincersi basta prendere tra le mani questo libro. (shrink)

İlimler, sanatlar ve mesleklerin mazisi tarihe konu olduğu gibi, tarih de farklı sahalara mensup kimseler tarafından kaleme alınmıştır. İslam toplumunda 3./9. yüzyıldan itibaren tıp ve tabipler tarihine dair eserler yazılmaya başlamıştır. Öte yandan, tabiplerin de çağının tanığı olarak tarih yazdıklarını görmekteyiz. İslam dünyasında tabiplerin tarih yazıcılığının ilk örneklerine Abbâsî Devleti’nde rastlamaktayız. Saray tabipleri halifelerin ve devlet ricalinin tedavisiyle vazifeli iken, aynı zamanda siyasi ve toplumsal hadiselere de bizzat yakından şahit olmuşlardır. Bu tabiplerden bazıları gördüklerini rivayet ederek tarih yazımına dolaylı (...) yoldan katkıda bulunmuş, bazıları ahbâr veya kronik türünden eser yazarak çağını kayıt altına almış, bazıları da hatırat kaleme alarak müşahedelerini gelecek nesillere aktarma yolunu seçmiştir. Bu araştırmada Abbâsî Devleti’nin ilk iki asrında sarayda tabip olarak hizmet etmenin yanı sıra tarih eseri yazan şahsiyetler tespit edilmeye çalışıldı. Bu tabiplerin dönemin tarih yazıcılığına ne tür katkı sağladıkları, kaleme aldıkları tarih eserlerindeki hususiyetler ve Abbâsî sarayında istihdam edilen tabiplerin gündelik yaşamlarının öne çıkan yönleri ele alındı. Özellikle Abbâsî sarayı tabiplerinden Huneyn b. İshak’ın tarihe kaynaklık eden hatıratı ve Sâbit b. Sinân’ın kroniği üzerinde duruldu. (shrink)

This volume presents new research in social ontology by focusing on questions related to the characteristics, categories, and conceptual methodologies surrounding social identities, in general, and specific social identities, in particular. The volume contains eight original essays, plus a foreword written by Linda Martín Alcoff, that engage with issues pertaining to a broad range of identities, including class, sexuality, gender, race, ethnicity, and religious identity. This collection is an _abrebocas_, an entry way to theorizing about social identities in novel ways, (...) and the essays collected here point to specific modes of understanding and experiencing social identities that have not been given their due or that offer new approaches to well-worn topics. -/- New Perspectives on the Ontology of Social Identities will appeal to scholars and advanced students across several philosophical disciplines, such as philosophy of race, feminist philosophy, social and political philosophy, phenomenology, epistemology, and social ontology. Scholars in disciplines like psychology, religious studies, and other social sciences will also find new approaches to questions of social identity relevant to understanding the complexity of the social world. -/- TABLE OF CONTENTS Foreword, by Linda Martín Alcoff Introduction: Identities Unfolding in the Social World, by Alejandro Arango and Adam Burgos Section 1: Experiences of Social Identities 1. Social Identities in the Modern Society of the Spectacle, by Casey Rentmeester 2. Exhaustion, Scars, and Inheritance: An Embodied Approach to Social Class, by Emerson Bodde 3. Vulnerability as a driver for social identities, by Fabio Macioce Section 2: Horizons of Social Identities 4. Everything I Could Have Been: Epistemic-Existential Injustice, by Saray Ayala-Lopez 5. Against Designations of Bravery: Towards a New Feminist Vocabulary, by Mridula Sharma 6. Becoming non-Jewish, by David Friedell Section 3: Some Frameworks of Social Identities 7. John Dewey’s Pragmatist Social Ontology of Identity, by Johnathan Flowers 8. Social Identification as Representation, Construction, or Subjective Experience: Ontological Frictions in Psychology and Lessons from Social Ontology, by Ana Đorđević. (shrink)

This quarter’s issue of the Kennedy Institute of Ethics Journal dives deeply into questions concerning who is the proper target of medical interventions, and under what circumstances. Mary Jean Walker and James Franklin’s article, “An Argument Against Drug Testing Welfare Recipients,” and Maggie Taylor’s “Too Close to the Knives: Children’s Rights, Parental Authority, and Best Interests in the Context of Elective Pediatric Surgeries” both ask hard questions about when medical interventions can be imposed without consent, purportedly in order to secure (...) non-medical, social benefits for their recipients. Lauren Freeman and Saray Ayala López’s “Sex Categorization in Medical Contexts: A Cautionary Tale,” questions who... (shrink)

Süsleme teknikleri her sanat dalında olduğu gibi cilt sanatında da zaman içerisinde değişim göstermiştir. 18. yüzyıl klâsik üslûpta ciltlerinin yapılmaya devam edildiği ancak aynı zamanda yeni tezyînat tekniklerinin denendiği bir dönemdir. Bu tekniklerden bir olan yekşah, cilt üzerine altınla işlenen motiflerin üzerine ucu düz veya oval olan demir aletin kakılması/bastırılması şeklinde uygulanan bir tezyînat tekniğidir. Bu süsleme tekniği, adını uygulamada kullanılan metal aletten almaktadır. Yekşah demiri olarak isimlendirilen bu alet, ortalama 15-16 cm uzunluğunda olup ağzı düz veya oval bir el (...) aletidir. Yekşah süsleme tekniği, yazma ciltler üzerine uygulanmaktadır. Yazma cilt, desenin fırça yardımıyla zermürekkep kullanılarak deri üzerine işlenmesi anlamına gelmektedir. Desenin yazma tekniğiyle (fırçayla) deriye nakşedilmesinin ardından yekşah demiriyle işlenmesi aşamasına geçilmektedir. Motiflerin üzerine, gidiş yönü esas alınarak yekşah demiriyle taramalar yapılmakta, desen üzerinden çizgiler halinde geçilmektedir. Deri bu tarama esnasında kısmen de çukurlaşmaktadır. Yekşah tezyînat tekniği, Türk cilt sanatına 17. yüzyıl sonu ile 18. yüzyıl başı itibariyle katılmıştır. 19. yüzyılda da örnekleri görülmeye devam edilmiştir. Ancak en yoğun kullanıldığı dönem 18. yüzyıldır. Yekşah tezyînatın çoğunlukla saray mücellitleri tarafından ve özellikle değeri yüksek eserlerin ciltlerinde tatbik edildiği bilinmektedir. Türk cilt sanatı literatüründe yayınlanmış ve müze ve kütüphanelerde tarafımızca tespit edilen yekşah cilt örneklerinin incelenmesi neticesinde, Türk ciltlerinde yekşah tezyînat tekniğinin 3 farklı desen üzerine tatbik edildiği tespit edilmiştir. Bunlar; rûmî, zerbahar ve barok-rokoko desenleridir. Rûmî desenli yekşah ciltlerde cilt kapağının tüm bölümlerinde yekşah tekniğinin uygulandığı görülmektedir. Ancak en yoğun ve çeşitli olarak şemselerde rastlanmaktadır. Bunun nedeni, yekşah tezyînatın görülmeye başlandığı 18. yüzyıl itibariyle cilt kapaklarında köşebentlere sıklıkla yer verilmemesi ve bezeme yoğunluğunun şemselerde görülmesi olabilir. Rûmî desenli yekşah ciltlerde şemselerin üç türü tespit edilmiştir. Bunlar; klâsik oval/beyzî formda dilimli şemse, dikdörtgen formda şemse ve dilimli dairevî formdaki şemsedir. Rûmî desenli yekşah ciltlerde desenin altınlarının daha net görülebilmesi amacıyla şemse ve salbek zemini sıklıkla bordo renkle boyanmıştır. Yekşah tekniğinin uygulandığı bir diğer desen türü ise zerbahardır. Zerbahar desen, 18. yüzyılın sonunda ve özellikle 19. yüzyılda görülen bir cilt tezyînat türü olup ciltlerin genellikle tüm yüzeyini kaplayacak şekilde uygulanmıştır. 18. yüzyıl itibariyle Türk ciltlerinde görülen realist üslûptaki çiçek veya Batı etkisindeki barok-rokoko motifleri üzerine de yekşah uygulaması yapıldığı belirlenmiştir. Türk Rokokosu, C ve S kıvrımlı motiflerle yüzeyin tamamen doldurularak süslendiği gösterişli bir bezeme üslûbudur. Kavisli ve yuvarlak şekillerle birlikte yaprak, çiçek motifleri ve çiçek demetleri bu bezeme üslûbunda yer almaktadır. Dayanıklılık bakımından zayıf olmasına rağmen yekşah tekniğin 18. yüzyıl ciltlerinde sıklıkla tercih edilmesinde, cildin sanat değerini arttırma çabası vardır. Bu teknik sayesinde, yazma olarak uygulanmış desen daha cazip hale getirilmiştir. Bu da cildin sanat değerini yükseltmiştir. (shrink)

Osmanlı sanatçıları tarafından, zamanla bozulan nüshalardan çıkarmak suretiyle ya da müzayedelerde satışa sunulan hat ve minyatürleri bir şekilde temin edip, daha fazla yok olmalarının önüne geçmek amacıyla uygulanan onarım işlemine vassale tekniği, bu tekniği uygulayan sanatçıya da vassal adı verilmiştir. XVII. yüzyılda Kalender Paşa tarafından hazırlanan I. Ahmed Albümü ile öne çıkan vassalecilik, XVIII. yüzyılda gelişerek devam etmiş, özellikle koleksiyoner Mehmed Emin Efendi ve adı bilinmeyen vassallar tarafından onarım tekniği olarak uygulanmıştır. Ancak onarım işlemi olarak başlayan bu teknik, Kalender Paşa (...) ile birlikte sanata dönüşmüş ve başta murakkalar olmak üzere çok sayıda resimli nüshalar hazırlanmıştır. Bu makalede, XVIII. yüzyılda Osmanlı kitap sanatlarında karşılaşılan farklı bir şekilde uygulanması nedeniyle, önemli bir yere sahip vassale tekniğinin incelenmesi amaçlanmaktadır. Bu kapsamda, söz konusu yüzyıllarda karşılaşılan ve kitapları onarmak amacıyla kullanılan vassale tekniğinin yüzyıllara bağlı olarak sanatçılar ve koleksiyonerler tarafından uygulanış biçimi, Osmanlı kitap sanatları içinde önemli bir yeri olan murakka ve resimli elyazmaları üzerinden seçilen örnekler ışığında incelenmiştir. Araştırma kapsamında ulaşılan örnekler arasından seçilen nüshalar; “Topkapı Sarayı Müzesi Kütüphanesi B.408 numaralı I. Ahmed Albümü, H.1115 numaralı Hamse-i Nizami, H.2155 numaralı Albüm, H.2135 numaralı Murakka ve İstanbul Üniversitesi Nadir Eserler Kütüphanesi Türkçe Yazmalar Koleksiyonu 06131, 06132, 06133 numaralı Şehnâme Tercümesi” adlı koleksiyonlarda yer almaktadır. (shrink)

Dünya Osmanlı Devleti’nin makarr-ı saltanatı olan Dersaâdet’e, Memlûkler zamanında birçok Mushaf-ı Şerîf’in geldiği; XIX. yüzyılın başlarından itibaren muhafaza edilmek üzere vakfedildikleri camilerden, türbelerden, müze ve kütüphâne koleksiyonlarına toplanan eserlerden anlaşılmaktadır. İslâm yazı sanatı, başlangıcında imlâ gelişimine odaklanmış, bu meyanda ilk asır sonrası yazı estetiği üzerine çalışmalar yapılmıştır. Abbâsîler döneminde görülen bu gayretler neticesi yazının kurallara bağlandığı ve çeşitlendiği görülmüştür. Bunlardan Memlûk döneminde, Mushaf yazımında kullanılan Muhakkak ve Reyhâni yazı çeşidi Osmanlı’da Hattat Şeyh Hamdullah’a (1429- 1520) kadar Mushaf yazısı olarak kullanılmıştır. (...) Tarihî seyri içerisinde Memlûkler döneminde Muhakkak yazının gelişimini ve ulaştığı seviyeyi bu Mushaf’ta görmek mümkündür. Makalenin amacı gerek yazı sanatı gerekse süsleme sanatı açısından günümüz sanatkârlarına bir örnek sunmaktır. Mushaf’ta Zer mürekkeple yazılan harflerin etrafı siyah mürekkeple tahrirlenmiş, harekeler ise siyah mürekkeple yazılmıştır. Satırlarda harfler kürsüsünde olup, hat olarak da döneminin özelliklerini aksettirmektedir. Sûre başı yazıları ise Sülüs hat iledir. Görülmektedir ki Mushaf, günümüz yazı sanatında çokça kullanılan Muhakkak yazıya dâir özgün örnekleri ortaya koymaktadır. Araştırmadaki bir diğer gaye de Mushaf’ın hattatı ile ilgili tashihte bulunmaktır. Mushaf’ın, tefsir kısmının ferağ kaydında, “Muhammed b. Su‘ûd eş-Şâfiî” ismi geçmektedir. Bu Mushaf’ın hattatı olmayıp tefsirin müellifidir. Dolayısıyla Mushaf’ın hattatı belli değildir. Mushaf’ın tezhipleri ve cilt kapakları ile “İslâm Kitap Sanatı”nın göz alıcı örnekleri olan bu eser belli bir dönemin üslûbunu ve tekniğini yansıtması bakımından önemlidir. XV. yüzyıldan İstanbul Türk ve İslâm Eserleri Müzesi (TİEM)’nde bulunan bu Mushaf, Memlûk dönemi kitap sanatının ulaştığı mükemmelliği günümüze ulaştıran önemli eserlerdendir. Kitap sanatının hâmisi, Memlûk Sultanı Kayıtbay’ın (1468-1496) hazinesi için yazılan Mushaf, 9 satırlı ve 463 yapraktan müteşekkildir. Salbekli ve oval şemseli, miklepli vişne rengi deri cildi döneminden kalmadır. Bu Mushaf’ın önemli bir özelliği de 439b- 462b’ye kadar yine sûre başlığı altında, âyetlerin kelime anlamlarının Arapça olarak izah edilmesidir. Mushaf’ta Sultan II. Bâyezid’in vakıf mührünün bulunması, Mushaf’ın Sultan II. Bâyezid döneminde Saray’a girdiğini göstermektedir. Eser, 1480- 1490 yılları arasına tarihlenebilir. Sultan III. Ahmed’in annesinin Üsküdar’da yaptırmış olduğu Gülnûş Emetullah Vâlide Sultan Camii’ne konulmak üzere vakfettiği h. 1132/1719 tarihli Arapça yazılmış olan kayıttan anlaşılmaktadır. (shrink)

İslamiyet’in Türkler tarafından kabul edilmesiyle birlikte Türk edebiyatında, İslamiyet’i konu alan eserler telif edilmiştir. Bu eserlerin bilhassa tevhid, naat, münâcât ve hâtime bölümlerinde Allah’ın rahmetine ve Hz. Muhammed’in şefaatine nail olmak arzusunun dile getirilmesi bir gelenek hâline gelmiştir. Zamanla, şefaati konu edinen ve başta Hz. Muhammed olmak üzere Allah’ın şefaat etmesine müsaade buyurduğu kişilerden şefaat isteğinde bulunulan manzum ve mensur müstakil eserler telif edilmiştir. Bu eserler, dinî-tasavvufi türlerden ayrılarak şefaatnâme olarak adlandırılmıştır. Şefaatnâmelerin geneli, eski Anadolu Türkçesi döneminde telif edilen Hikâye-i (...) Kesikbaş, Hikâye-i Deve, Hikâye-i Güvercin, Hikâye-i Geyik, Hikâye-i Kız, Hikâye-i İsa, Hikâye-i İsmail ve Hikâye-i İbrahim gibi dinî manzum hikâyelere anlatım ve üslup özellikleri bakımından benzemektedir. İslam dinini halka öğretmek amacıyla sade bir Türkçe ile kaleme alınan ve tahkiyenin ön planda olduğu bu hikâyelerden biri, muhtevasından dolayı şefaatnâme türü içerisinde değerlendirdiğimiz Şefaatnâme-i Yahyâ’dır. Çalışmamıza konu edilen bu eser, Süleymaniye Kütüphanesi Yazma Bağışlar Bölümü’nde 4042 demirbaş numarasıyla kayıtlı olan ve içerisinde Süleyman Çelebi’nin (ö. 1422?) Vesîletü’n-Necât’ı ile eski Anadolu Türkçesi döneminde telif edilen dinî muhtevalı pek çok manzum hikâyenin bulunduğu yazmanın 155a-160a sayfaları arasında yer almaktadır. Şefaatnâme-i Yahyâ, aruzun “fâ‘ilâtün / fâ‘ilâtün/ fâ‘ilün” kalıbıyla ve mesnevi nazım şeklinde yazılmıştır. 154 beyitten müteşekkil bu eserde, Hz. Muhammed’in günahkâr ümmet için üzülüp ağlaması, o esnada sohbetinde bulunan Hz. Ebû Bekir, Hz. Ömer, Hz. Osman, Hz. Ali, Hz. Ayşe ve Hz. Fatma’ya günahkâr kullara şefaat için ne yapacaklarını sorması ve onların da bu soruyu cevaplamaları tahkiye edilmiştir. Bu makalede, öncelikle şefaatnâme hakkında bilgi verilmiştir. Ardından, Şefaatnâme-i Yahyâ’nın dil, şekil, anlatım ve muhteva özellikleri incelenmiştir. Sonrasında ise Yahyâ’nın Şefaatnâme’sinde ele alınan konunun Ömeroğlu’nun (ö. 14. yy) Şefaatnâme’sinde, Pir Muhammed’in (ö.?) Şefaatnâme’sinde, Topkapı Sarayı Müzesi Kütüphanesi Y. Y. 520/2 numarada kayıtlı yazmanın 30a-34a yaprakları arasında bulunan müellifi meçhul bir şefaatnâmede de yer alması sebebiyle bu dört metin mukayese edilmiştir. Farklı şairlerin kaleminde, aynı olay örgüsünün nasıl ifade edildiği bir tablo dâhilinde ortaya konmaya çalışılmıştır. Makalenin sonunda, Şefaatnâme-i Yahyâ’nın transkripsiyonlu metni hazırlanarak araştırmacıların istifadesine sunulmuştur. (shrink)

Kur’ân-ı Kerîm kelimelerinin yazım özelliklerini inceleyen ilim dalına resm-i mushaf /resm-i Osmânî adı verilmektedir. Bu ilme, Hz. Osman’ın (ö. 35/656) halifelik devrinde (644-656), dönemin fasih Arapça kaidelerine göre yazım esas alınmak sûretiyle gerçekleştirilen mushaf istinsah faaliyeti kaynaklık etmektedir. Sahabe eliyle gerçekleştirilen bu çalışmada kullanılan imlanın, sonraki dönemlerde yazılan mushaflarda esas alındığı kabul edilmektedir. Bugün Hz. Osman himayesinde imla edildiği kesin olarak bilinen bir mushaf mevcut değildir. Bu yüzden Hz. Osman mushaflarındaki yazım şekillerine ait detaylar ancak hicrî 3-4. asırlarda telif edilmeye (...) başlanan eserlerden öğrenilebilmekte, resm-i mushaf kriterleri mezkûr kaynaklar baz alınarak belirlenmektedir. Lakin mushaf istinsahı faaliyetinden 3 asırdan daha fazla bir süre sonra kaleme alınan eserlerde verilen bilgilerin yeterliliği/sıhhati konusunda birtakım tereddütlerin varlığı malumdur. Mezkûr tereddütlerin izale edilmesine katkı sunma maksadıyla hazırlanan bu makalede, alanın temel eserlerinde yer alan resm-i Osmânî kaideleri bağlamında Topkapı Sarayı Müzesi/Emanetler Hazinesi 2 nr. Mushaf incelenmektedir. Erken dönemlere ait olduğunda şüphe bulunmayan Mushaf’ın, Hz. Ali’ye (ö. 40/661) tarafından yazıldığı iddia edilmektedir. Mevcut çalışma sayısı bakımından oldukça yeni bir alanda yapılan bu araştırmada, hicretten birkaç asır sonra telif edilen eserler vasıtasıyla ulaşılabilen kaideler ile erken dönemlerde yazılmış TMSK E. H. 2 nr. Mushaf’ın imlası kıyaslanmak sûretiyle, kaidelerin o dönemde ne derece uygulandığını tespite çalışılmıştır. İki bölümden müteşekkil makalenin ilk kısmında, Mushaf’a dair tanıtıcı ve teknik mahiyetteki bilgilere yer verilmiş, Mushaf’ın Hz. Ali’ye nispeti tetkik edilmiştir. Mushaf’ın erken dönemde imla edildiği ancak Hz. Ali tarafından yazılmasının mümkün olmadığı kanaatine yer verilmiştir. İkinci kısımda, ilgili eserlerde “hazf, ispat, ibdal, maktu‘/mevsûl yazım, hemze, Mesâhif-i Emsâr’ın gönderildiği beldelere göre farklılık arz eden yazım farklılıkları” şeklindeki konu başlıkları altında yer verilen toplam 1406 kelimenin yazım özelliğiyle TMSK E.H. 2 nr. Mushaf’ın yazımı mukayese edilmiştir. Sayfa, âyet noksanlığı bakımından neredeyse kusursuz nitelikteki bu Mushaf’ın tamamında yapılan inceleme sonucunda toplam 319 kelimede kaidelere muhalif yazım olduğu tespit edilmiştir. Üzerine inceleme yapılan tüm kadim Mushaflarda da görülen bu imla uyumsuzluğu, resm-i mushaf kaidelerinin sıhhatine dair mevcut soru işaretlerini kuvvetlendirmektedir. Bu da resm-i mushaf ilminin sınırlarını tespit için kadim mushafların imlasının da dikkate alınması gerektiğine, bunun için de erken dönemde yazılmış mushafların yazım şekilleri üzerine daha fazla araştırma yapmanın gerekliliğine işaret olarak kabul edilmelidir. (shrink)

Preface 9 PART I: RELIGIOUS, SCIENTIFIC, AND PHILOSOPHICAL BACKGROUND Introduction to Part I 19 1. The Bible 27 2. Natural Theology 33 William Paley 3. On the Origin of Species 38 Charles Darwin 4. Objections to Mr. Darwin’s Theory of the Origin of Species 65 Adam Sedgwick 5. The Origin of Species 73 Thomas H. Huxley 6. What Is Darwinism? 82 Charles Hodge 7. Darwinism as a Metaphysical Research Program 105 Karl Popper 8. Karl Popper’s Philosophy of Biology 116 Michael (...) Ruse 9. Human Nature: One Evolutionist’s View 136 Francisco Ayala 10. Universal Darwinism 158 Richard Dawkins PART II: CREATION SCIENCE AND THE McLEAN CASE Introduction to Part II 187 11. The Creationists 192 Ronald L. Numbers 12. Creation, Evolution, and the Historical Evidence 231 Duane T. Gish 13. Witness Testimony Sheet: McLean v. Arkansas Board of Education 253 Michael Ruse 14. United States District Court Opinion: McLean v. Arkansas Board of Education 279 Judge William R. Overton 15. The Demise of the Demarcation Problem 312 Larry Laudan 16. Science at the BarùCauses for Concern 331 Larry Laudan 17. Pro Judice 337 Michael Ruse 18. More on Creationism 345 Larry Laudan 19. Commentary: Philosophers at the BarùSome Reasons for Restraint 350 Barry R. Gross PART III: INTELLIGENT DESIGN CREATIONISM AND THE KITZMILLER CASE Introduction to Part III 369 20. But Isn’t It Creationism? The Beginnings of "Intelligent Design" in the Midst of the Arkansas and Louisiana Litigation 377 Nick Matzke 21. What Is Darwinism? 414 Phillip E. Johnson 22. Is It Science Yet? Intelligent Design, Creationism, and the Constitution 426 Matthew Brauer, Barbara Forrest, and Steven G. Gey 23. Kitzmiller v. Dover Area School District Expert Witness Testimony 434 Michael Behe 24. Kitzmiller v. Dover Area School District Expert Report 456 Robert T. Pennock 25. A Step toward the Legalization of Science Studies 485 Steve Fuller 26. What Is Wrong with Intelligent Design? 495 Elliott Sober 27. United States District Court Memorandum Opinion: Kitzmiller, et al. v. Dover Area School District, et al. 506 Judge John E. Jones II 28. Can’t Philosophers Tell the Difference between Science and Religion? Demarcation Revisited 536 Robert T. Pennock. (shrink)

Despite the many well-documented similarities -- genetic, cognitive, behavioral, social -- between our human selves and our evolutionary forebears, a significant gulf remains between us and them. Why is that? How did it come about? And how did we come to be the way we are? In this book fourteen distinguished scholars -- including humanist, atheist, and theist voices -- address such questions as they explore how and when human personhood emerged. Representing various disciplines, the contributors all offer significant insights (...) into new scientific research about the origins of human nature -- research that challenges some traditional views. CONTRIBUTORS Francisco J. Ayala Justin L. Barrett Roy F. Baumeister Warren S. Brown Richard W. Byrne Matthew J. Jarvinen Malcolm Jeeves Timothy O'Connor Lynn K. Paul Colin Renfrew Ian Tattersall Anthony C. Thiselton Alan J. Torrance Adam Zeman. (shrink)

In lieu of an abstract, here is a brief excerpt of the content:François H. Lapointe PHILOSOPHY AND LITERATURE: A BIBLIOGRAPHIC SURVEY ThL· survey is limited to articles written in English that have appeared in journals published between 1 January 1974 and 31 December 1976. Abbott, Don. "Marxist Influences on the Rhetorical Theory of Kenneth Burke." Philosophy and Rhetoric 7 (1974): 217-33. Abel, Lionel. "Jacques Derrida: His 'Difference' With Metaphysics." Salmagundi no. 25 (1974): 3-21. Adamowski, T. H. "Character and Consciousness: D. (...) H. Lawrence, Wilhelm Reich, and Jean-Paul Sartre." University of Toronto Quarterly 43 (1974): 31 1-34. Adams, D. J. "Style and Social Ideas in Jacques le fataliste." Studies in Voltaire & the Eighteenth Century 124 (1974): 231-48. Adams, Hazard. "Contemporary Ideas of Literature: Terrible Beauty or Rough Beast?" Contemporary Literature 17 (1976): 349-77. Adorno, Theodor W. "Lyric Poetry and Society." Telos no. 20 (1974): 56-71. Ages, Arnold. "Bonald and the Jews." Revue de l'Université d'Ottawa 44 (1974): 32-43. Allen, Diogenes. "The Experience of Existence: Jean-Paul Sartre and Iris Murdoch." International Philosophical Quarterly 14 (1974): 181-87. Allen, Marcus. "Character Development in the Oreste of Voltaire and Les Mouches of Jean-Paul Sartre." CLA Journal 18 (1974): 1-21. Alter, Jean. "A (Terrorist) System of the Novel." Diacritics 6 (1976): 10-15. Altieri, Charles. "Wittgenstein on Consciousness and Language: A Challenge to Derridean Literary Theory." MLN 91 (1976): 1397-1423. Altieri,Charles. "Wordsworth's 'Preface' as Literary Theory." Criticism 18 (1976): 122-146. [On Wordworth and Wittgenstein.] Ames, Van Meter. "Art for Art's Sake Again?" Journal of Aesthetics and Art Criticism 33 (1975): 303-307. Appleman, Philip. "The Dread Factor: Eliot, Tennyson, and the Shaping of Science." Columbia Forum, N. S. 3 (1974): 32-38. Armstrong, Paul B. " E. M. Forster's Howard's End: The Existential Crisis of the Liberal Imagination." Mosaic 8 (1974): 183-99. Arnold, A. James. "La Condition humaine as Nietzschean Tragedy." Mélanges Malraux Miscellany 6 (1974): 15-24. 366 François H. Lapointe367 Aronson, Ronald. "L'Idiot de la famille: The Ultimate Sartre?" Telos no. 20 (1974): 90-107. Arthos, John. "Du Bartas, Petrarch and the Poetry of Deism." Rice University Studies 60 (1974): 1-17. Artz, Johannes. "Newman as Philosopher." International Philosophical Quarterly 16 (1976): 263-88. Ausmus, Harry J. "Schopenhauer's Philosophy of Language." The Midwest Quarterly 18 (1977): 169-86. Ayala, Francisco. "Ortega y Gasset, Literary Critic." Critical Inquiry 1 (1974): 395-414. Bakalar, H. Nicholas. "The Cartesian Legacy to the Eighteenth-century Grammarians." MLN 91 (1976): 698-721. Barnes, Hazel. "Apotheosis and Deification in Plato, Nietzsche and Huxley." Philosophy and Literature 1 (1976): 3-24. Baron, Dennis E. "Role Structure and the Language of Literature." Journal of Literary Semantics 4 (1975): 43-52. Barooskian, Vahan D. "The Aesthetics of the Russian Revolutionary Theatre 1917-1921." British Journal of Aesthetics 15 (1975): 99-117. Bart, B. F. "Hypercreativity in Stendhal and Balzac." Nineteenth Century French Studies 3 (1974-75): 18-39. Barthes, Roland. "An Introduction to the Structural Analysis of Narrative." New Literary History 6 (1975): 237-72. Bashford, Bruce. "The Rhetorical Method in Literary Criticism." Philosophy and Rhetoric 9 (1976): 133-46. Bass, Alan. "Time and the Witch: Femininity, Metapsychology and the Temporality of the Unconscious." MLN 91 (1976): 871-912. Bassett, Sharon. "Towards a Critique of Romanticism: Wordsworth, Pater and the 'Anima Mundi'." Criticism 17 (1975): 262-75. Batchelor, R. "Literature, Society and the Concept of Revolt." European Studies Review 5 (1975): 395-427. Battin, M. Pabst. "Aristotle's Definition of Tragedy in the Poetics, Part 1." Journal of Aesthetics and Art Criticism 33 (1974): 155-70, and Part II in Ibid. 33 (1975): 293-302. Bauer, George. "Sartre and the 'Sugars' of History." L'Esprit Créateur 15 (1975): 377-86. Baumgarten, Murray. "The Historical Novel: Some Postulates." Clio 4 (1975): 173-82. Beauchamp, Gorman. "Gulliver's Return to the Cave: Plato's Republic and Book IV of Gulliver's Travels." The Michigan Academician 7 (1974): 201-10. Bennett, Jonathan. "The Conscience of Huckleberry Finn." Philosophy 48 (1974): 123-34. Benzon, William. "Cognitive Networks and Literary Semantics." MLN 91 (1976): 952-82. Bergonzi, Bernard. "A Grid of Codes: Views of Structuralism." Encounter 45 (1975): 52-58. Berry, Wanda Warren. "The... (shrink)

Previous studies have explored the impact of magic tricks on different basic cognitive processes yet there is a need of examining effectiveness of a cognitive training program through magic tricks for children with attention deficit hyperactivity disorder. The present study examines the effectiveness and feasibility of the MAGNITIVE program, a manualized intervention for cognitive training through the learning of magic tricks. A total of 11 children with ADHD participated in separated groups of two different community settings, and were assessed at (...) pre-treatment, post-treatment, and a 3-month later follow-up in different tasks involving processing speed, sustained attention, selective attention, and mental flexibility. Using non parametric statistical analyses and Reliable Change Index, the results showed that these children receiving MAGNITIVE particularly improved their performance in sustained attention, shifting attention, and mental flexibility, changes were also observed in processing speed performance yet further research is needed in terms of selective attention and inhibition, given the great individual differences within this sample. Changes were maintained when the program was finished. In terms of viability, the study proved a good treatment integrity in different contexts, adherence to the curriculum, and high levels of engagement satisfaction. In this second clinical trial, MAGNITIVE program appears to be a feasible training program for children with ADHD, as an alternative for medication when possible. (shrink)

The ultimate source of explanation in biology is the principle of natural selection. Natural selection means differential reproduction of genes and gene combinations. It is a mechanistic process which accounts for the existence in living organisms of end-directed structures and processes. It is argued that teleological explanations in biology are not only acceptable but indeed indispensable. There are at least three categories of biological phenomena where teleological explanations are appropriate.

Should the philosophy of biology deal with organismic, or with molecular aspects , or with both ? We are, of course, not the first to appreciate the ...